| بررسی تأثیر کارورزی در انگیزش شغلی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان آذربایجان‌شرقی |
| کد مقاله : 1022-HMT-FULL |
| نویسندگان |
|
افشین میرزالو *1، باقر صفی یاری2 1علوم تربیتی- دانشگاه فرهنگیان- پردیس علامه امینی تبریز 2دانشگاه فرهنگیان |
| چکیده مقاله |
| امروزه، می‌توان گفت سازمان‌آموزشی اساسی‌ترین مؤلفه هر جامعه‌ای به شمار می‌آید. از طرفی اثربخشی این نظام تربیتی، از دستان معلمان با انگیزه آن ریشه می‌دواند. دانشجومعلمان نیز به عنوان سیمای آینده جامعه‌تربیتی، از این قاعده مستثنی نیستند. از طرفی دیگر کارورزی به منزله نقطه‌عطفی در کانون پرورش آن‌ها، نقش بسیار عمیقی بر کارایی و نیز انگیزش دانشجو معلمان خواهد داشت. لذا پژوهش حاضر بر آن است که «تأثیر کارورزی در انگیزش شغلی دانشجومعلمان دانشگاه‌فرهنگیان» را به عنوان هدف خود دنبال کند. پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی است که برای تحلیل داده‌ها از آزمون t تک نمونه‌ای و t دو گروهی مستقل استفاده شده است. برای جمع آوری داده‌ها نیز از پرسشنامه محقق ساخته بر اساس نظریه شوآب استفاده شده‌است که روایی آن از طریق اعمال نظر متخصصان امر و پایایی آن نیز با روش آلفای کرونباخ (78/0=) مورد تأیید قرار گرفته‌است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجومعلمان کارورز (ورودی 94 و 95) دانشگاه فرهنگیان استان آذربایجان‌شرقی به تعداد 265 نفر است که از این میان طبق جدول مورگان 157 نفر با روش تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که کارورزی موجب افزایش انگیزش شغلی دانشجو معلمان نمی‌شود. بنابراین می‌توان چنین نتیجه گرفت که دانشجویان دانشگاه فرهنگیان پیش از ورود به دانشگاه، آگاهی‌ها و اطلاعات واقعی نسبت به این شغل نداشته و پس از رفتن به کارورزی آگاهی‌های آن‌ها کامل تر شده و به علت مواجهه با شرایط واقعی و نقاط ضعف شغل معلمی و نیز تأثیر پذیریِ نگرشی منفی از شاخص‌های برنامه‌درسی کارورزی، انگیزش شغلی‌شان کاهش‌یافته‌است. |
| کلیدواژه ها |
| واژگان کلیدی: کارورزی، انگیزش‌شغلی، دانشجویان دانشگاه فرهنگیان، نظریه شوآب |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |